3 x = scheepsrecht,Egypte 2024

En daar gingen we weer. Het is nu september 2024 en zijn nu voor de derde x dit jaar in Egypte. Na een weekje in februari en juni, wat veel te heet was, hebben we nu eind september uitgekozen. Bijkomen van een hectische zomer (vooral ik) en inkomen voor wat voor ons ligt(vooral Wilco).

Een zeer relaxte start op zondag. Al tuffend naar Brussel, horen we dat het in België autoloze Zondag is. Waar dan? Parkeren niet gereserveerd, maar we staan mooi op de 7de etage recht tegenover de vertrekhal. Het digitaal inchecken laat zijn voordeel zien daar we door alles heenzoeven. Zelfs de douane geeft geen problemen. Alleen de drukte heeft toch zijn neveneffecten op Wilco. Al niet helemaal fit ziet hij grauw. Met ons verleden met de medische post op Schiphol in gedachten, eerst maar rustig een hapje en drankje doen en dit doet wonderen. De vlucht is vertraagd dus dan maar nog een keer shoppen en een Starbucks. In het vliegtuig hebben we ondanks de smalle stoelen genoeg ruimte. Twee drankjes, een tosti, een tapasplank en 2 filmpjes (Deadpool&Wolverine en Dispicable me) later, landen we rond 22 uur op Hurghada. Helaas voor ons met nog meerdere vliegtuigen. Bij de douane is het zo druk, dat de gehele hal vol staat. Luxepoezen als we zijn, gooien we er 20€ p.p. tegen aan voor een fast pass. Dat scheelt, we passeren alle zwetende , zuchtende touristen en glijden zo door alle checkpoints heen. Maar dan.... Wachten op de koffers. Die hadden geen fast pass.De touristen die we hadden gepasseerd, kwamen we lachend bij de bagageband tegen. Taxi Achmed stond ons al op te wachten en binnen 10 minuten waren we bij ons tweede huis: Albatros Palace. Na een warme groet en welkom terug, mochten we onze kamer uitzoeken en werden de koffers weg gebracht zodat wij snel nog een hapje konden gaan eten. Daar het al na middernacht was, waren we al snel in dromenland.

Maandag 23-9, de wekker gaat. Na een snelle douche konden we om 7 uur aan ons vaste tafeltje , met de voor ons bekende obers, plaatsnemen in de vreetschuur. Ook om half 8 bij het zwembad werd er nog even gevraagd waar de rest van de familie was (Isabelle is 1x meegeweest) en settelden we ons op de bedjes. Wilco maakte gelijk gebruik van het verfrissende water. Wat is dat toch genieten. Met 2 thermosbekers koffie en voldoende koude drank, is het zonnetje je beste vriend. Het was nog erg rustig, Wilco lag al weer in het water, toen er een luide krak klonk. Badmeesters stonden direct naast mijn bedje. Do you need a medic? Nee hoor, ik zakte alleen door het bedje heen.... Zou dat iets betekenen?

Gezien we moeten wennen aan het zonnetje, gingen we bijtijds naar onze kamer terug.

Nu is het zo dat Wilco en ik voor onze vakantie beiden een flinke verkoudheid hadden. Wilco lijkt op te knappen, ik kreeg geen lucht meer. Toch maar ff naar de apotheek. Gelukkig weet ik wat ze mij proberen aan te smeren en ben ik met een duur kuurtje weg gekomen. Maar we kwamen niet zomaar weg. Eerst begon die gap over Ozempic (wat wist hij van dat bedje?) Wilco kreeg een offerte voor Viagra. Huh? Stelletje kwakzalvers.

Dineren in de Sky restaurant en we zitten al weer klaar voor het vermaak welke we kunnen volgen vanaf het balkon.

Wij komen zo onze dagen wel door....

Slot

De laatste dagen zijn ingegaan. We zijn toe aan het thuisfront.

De laatste middagen snorkelen we heel wat af (halen we het e.e.a in) ondanks dat de stroom en de wind flink aan ons trekt. Iedere x als we niets opnemen (omdat de batterij op is of dat we uit het water zijn) zien we pijlstaartroggen, grote scholen vissen en blauwe krabben. Jammer. De laatste dag kunnen we de kamer tot 17 uur aanhouden. NOT. Het hotel is voor 120 procent volgeboekt en de nieuwe gasten zijn al gearriveerd. Dat wordt dus aan het eind van de dag een douchekamer regelen. De kids besluiten rond te lummelen in de lobby, mijn lief en ik hebben nog een controle-afspraak staan bij de Spa. Wederom worden onze gezichten onthaard, gemaskerd en gemasseerd en krijgen we beide nog een snelle pedicure-behandeling. Hierna dobberen we nog tot halverwege de middag in en rond het zwembad. Na een douche staan we ruim op tijd paraat voor de transfer, en deze is zelfs vroeger dan afgesproken tijdstip. Eenmaal op het vliegveld slaat de stress toe. Een dame is paspoort kwijt ( zat in voorvakje tas) en hebben we op de gok de kilo's over de koffers verdeeld. Uiteraard is mijn lief weer diegene die door de douane er uit gehaald wordt, maar al met al verloopt de incheck vrij vlot. Zelfs de koffers zitten onder de max. Door de checkpoints op het vliegveld moet mijn lief zijn broek nog 2x binnenstebuiten keren en zijn hele koffer/laptoptas open leggen. Na een uurtje kunnen we boarden en wat blijkt, het vliegtuig is niet geheel gevuld. Dat biedt mogelijkheden. Daar we landen om 1,30 uur neem ik de kans waar om half op dochters schoot en gedrapeerd over 3 stoelen heen een dutje te doen.

Bij de bagageband staan we nog 3 kwartier te wachten en eenmaal buiten realiseren we ons dat we een temperatuursverschil doorstaan van meer dan 25 graden. En het regent!

Terugreis verloopt vlot. Ik ruik mijn stal en druk het pedaal dus iets verder in. Thuis koffers uit de auto en bedje in. We liggen rond 5 in bed maar ik kan de draai maar niet vinden. Om 8 uur besluit ik maar op te staan, alvast wat wasjes te draaien en het huis te doorlopen. Ook duik ik in de koelkast. Daar de oudste er van uit is gegaan dat we pas dinsdag zouden arriveren is er een flinke echo in de koelkast. Dat wordt dus boodschappen doen. Zouden we aan 1 kar genoeg hebben? Ik denk het haast niet.

Eigen douche is weer een genot, en GOT heb ik bijgewerkt.

Ik ben terug van vakantie en ik kan aan de slag. Nog een weekje van de vrije tijd genieten (lees vakantiewas/strijk wegwerken en nog wat thuis klussen) om dan "uuitgerust" weer aan het werk. Aan de slag voor de volgende vakantie.

Chickenlegs or bounty?

We hebben gisteren geen verhaal geplaatst. Waarom? Gister was een hele kalme dag. en om niet in herhalingen te vallen hebben 2 dagen belevenissen in 1 verpakt. Als je hier aan het zwembad of strand ligt, is het raadzaam om een rode vlag bij je neer te zetten/op te hangen. Dit geeft een signaal af dat de verkopers je met rust moeten laten. Wij hebben zo"n vlag. Effectief? Niet helemaal. Ze zijn alleen minder pushy. Maar als je dus niet naast je vlag zit, komen ze als gieren op je af. Zo ook bij mijn lief. Hij liep even naar de wc, wordt hij onderweg belaagd door Islam (ja dat was zijn naam). Wij zitten te observeren en te timen, hoe lang het duurt voordat mijn lief hem bij kop en kont pakt en in het zwembad flikkert. Wat gebeurt er, komen ze samen broederlijk naar ons toe lopen. Mijn lief gaat liggen en Islam bewerkt hem met draadjes om zijn gezicht van overtollige beharing te ontdoen. Ook mij neemt hij onder handen. En hoewel ik nooit op vakantie ga zonder epileerapparaat, merk ik het verschil. Islam weet ons over te halen om in de middag een facial te ondergaan, plus een pedicure-behandeling. De dames zitten met ogen op stokjes(zij willen er niets van weten zo'n vreemde vent die met een draadje uit zijn mond over je gezicht gaat),en Sam verdwijnt onder zijn baddoek. In de middag laten we de kids achter en togen naar de Spa. Al daar worden we beiden in een oude barbier-stoel gezet en wordt ik als eerste nogmaals met een draadje bewerkt. Hierna volgen 3 maskers, een scrub, een dieptereiniging met stoom en een gezichtsmassage. Wilco krijgt soortgelijke behandeling met een scheerbeurt. Helemaal gepamperd krijgt mijn lief ook nog een voetbehandeling (echt wel nodig). Als herboren en met gladde huid rekenen we af. Hierna volgt een rondleiding door de Spa. Ziet er allemaal prima uit en we ondergaan een proefmassage. Uiteraard krijg ik op mijn donder dat ik mijn schouders moet ontspannen en kneed " Mina" er een aantal knopen uit. Aangenaam is anders maar zachte heelmeesters, maken stinkende wonden.

Laten we dit met de meiden doen. Dus voor de volgende dag voor 4 personene en VIP-behandeling Cleopatra met Hamam afgesproken.

De volgende ochtend slapen we uit (lees, om 5 uur wakker en dan maar boekje lezen tot 9 uur) en laten we Sam bij zijn games. De dames zijn bloedje nerveus. We spreken af dat we per ouder 1 dame koppelen. We worden begeleid naar een kamertje waar we bovenkleding achter laten en mogen als eerste de sauna in. D dames vluchten als eerste de hitte uit en die worden vervolgens het stoombad in geloodsd. Als wij ons later bij hen voegen worden zij als eerste gehaald. Daar gaat ons plannetje in koppels. Ik hoor een hoop herrie in de naastgelegen ruimte en ga toch stiekem kijken. De dames ondergaan de Hamam. Als wij aan de beurt zijn liggen zijn inmiddels volledig gescrubt en gezeept, besprenkeld met kokos op de marmeren tafel.Het is net het dessert-buffet. Isabelle voelde zich net een bounty. Ook wij worden met de luffa, de foam en bubbels besmeerd en ingepekeld met vanalles. Ook de gezichten worden weer gemaskerd. Ik voel me net Cleo.

Na het spoelen gaan de dames bubbelen en worden wij naar het slachthuis afgevoerd. Daar krijgen we een massage van een uur. En weer krijgen mijn nek en rug het zwaar te verduren. Ze gaat zelfs een speciaal goedje halen voor mijn spieren. Hierbij kan ik een blik werpen op mijn lief.Hij wordt geslacht door een man. Daar mijn lief iets massiever is dan de gemiddelde Egyptenaar, hangt de betrokken jongen met zijn volle gewicht op mijn lief om diepe drukpunten te bekneden. Helemaal vermorzeld worden we richting de jacuzzi gedirigeerd en zijn de dames aan de beurt. De 2 1/2 uur zijn voorbij gevlogen. Na de hele sessie drinken we nog wat met de eigenaar, en hij probeert natuurlijk nog een oliemassage of iets anders te slijten. We hebben al een afspraak staan voor de facial-herhaling dus we laten het hier ff bij. Na de lunch duiken we nog het zwembad in (en spoelen hierbij restanten kokos uit ons badgoed) en blijven glibberen en glijden van alle olien. Eenmaal terug blijkt 1 van de dames toch wel veel last van de overgang NL-Egypte te hebben en gaan we voor diner maar langs de apotheek.Ik kijk mijn ogen uit. Alles waar we in NL een recept van de arts moeten hebben is hier vrij verkrijgbaar. Antibiotica, pijnstillers, erectiepillen enz. We vragen om een probaat middeltje voor de darmen en krijgen 2 doosjes mee. Natuurlijk raadpleeg ik alle stoffen in mij Farmacotherapeutisch Kompas, maar alles onherkenbaar.Mijn lief neemt gelijk een goed middeltje tegen hoofdpijn mee. Bloeddruk wordt netjes gemeten enz. Chapeau.

Op menu staat mediterraans. Er ligt een mega vis en krabben. Sam schept gelijk op. De Sam die alleen maar chocolade-taart en zoet eet leeft zich helemaal uit met vis en krab. Bijzonder joch toch. Hij sluit af met suikerspin en popcorn.

Na nog wat mixjes gedronken te hebben, sluiten we ons weer op in de kamer om ons over te geven aan de vermoeidheid. Zo'n dagje welness is slopend.

Maffiapraktijken

Ochtend. De interne en externe wekkers laten ons niet in de steek. Klokslag 7 zitten we bij het zwembad. Wilco besluit te blijven zitten, want hij heeft niet echt honger. Dus met z'n vieren naar het ontbijt. Eenmaal terug heeft mijn lief weer een "dingetje" gehad. Hij zat daar, vier bedjes om zich heen, samen met een wat ouder echtpaar aan het zwembad. Alles nog pais en vree. Werd hij aangesproken door de poolboy die een bedje wilde weg halen. Mijn lief liet dat uiteraard niet toe. Volgens de poolboy mocht hij er niet zitten. Grote jongen die mijn lief weg krijgt. Na wat heen en weer gediscussieer in gebrekkig Engels, gaf de poolboy het op. Even later kwam hij terug met een andere taktiek, hij zou wel op de bedjes letten als mijn lief ging eten. NOT.

We zijn dus gewoon neergestreken op de bedjes. Later op de ochtend waren we getuige van een soortgelijke twist. Als wij om 7 uur gaan zitten liggen er vaak bibliotheekboeken op de bedjes, deze worden dan om 8 uur vervangen door handdoeken (door diezelfde poolboy). Pas veel later zie je er mensen plaatsnemen. Getuige een verhaal wat mijn gehoor binnendrong. Een man vertelde, aan die poolboy, dat hij de volgende ochtend naar dolphinhouse zou gaan en pas rond 13 uur terug zou zijn. Of hij even kon zorgen dat zijn favoriete plekje geregeld zou zijn. Daar vielen de kwartjes op hun plaats. Er staat duidelijk in het regelement dat bedjes niet gereserveerd mogen worden, maar daar hield de poolboy zelf niet aan. Voor hem een lukratief handeltje om bedjes voor betalende gasten te reserveren op de beste plekjes. Vaak komen deze gasten pas tegen lunchtijd uit hun appartement rollen. Niet eerlijk dus.

We besloten om met de lunch weg te gaan. Onze velletjes hadden rust nodig. Dus op gemak lunchen waarna er in de koele kamer een spelletje werd gedaan of filmpje werd gekeken. Ook de avond verliep rustig. Na de bbq hadden sommigen van ons zo'n last van verbrandde schouders, dat er het liefst wat gehangen werd. Marathon Harry Potter kijken dus.

Met de wetenschap dat het de komende dagen alleen maar heter gaat worden, zullen de dagen uit niets anders bestaan dan 's ochtends dobberen in het zwembad, gevolgd door een mega-siesta, en rondhangen in koele bars/restaurants. Een ding is zeker, we zijn allemaal in 3 dagen al bruiner (lees roder), dan in 2 weken Sequoia Parc (FR).

Aquqgym vs alcoholgym

Vandaag, half 7 staat er een wekker voor de deur. Isabelle wil ontbijt. Dus, hop weer in de douche en gaan met die banaan. Ontbijt met taart, pudding, choco en zoveel suikers dat je glazuur gaat zingen. Na de No-sugar challenge van de afgelopen maand in ons gezin valt de hoeveelheid suiker overal in extra op. Na ontbijt naar het zwembad. LEES om half 8!!!!!!! Zelfs de handdoekenservice is er nog niet, maar wij hebben parasol en bedjes. Na iedereen al met factor 30 infesmeerd te hebben, liggen we in het water en wordt het vanzelf tijd om de badlakens te halen.

Sam kiest eieren voor zijn geld en gaat nog een tijd slapen. Om 10 uur start de reveille van de animatie en wordt er druk gedanst aan de badrand. Daarna lopen ze een rondje om zieltjes te winnen voor een activiteit. Aquagym? wordt er aan mij gevraagd. Nee, ik kom hier voor mijn rust. Ik werk 60 uur per week en heb mijn bubbel hard nodig maar mijn lief wil wel. Ik wijs hierop naar Wilco die met Belle al flink aan het stoeien is in het water. Hierop worden de pijlen op Wilco gericht. Met het voornemen om in de vakantie gewoon door te sporten is dit een leuke bezigheid die hij samen met dochter kan doen. De animatie-jongen zegt; aquqgym in 10 minutes. Waarop hij antwoordt, ik ben er.......over 20 minuten. Ook de volgende animatiejongen waagt een poging, aquagym in 5 minutes. I'll be there in 30...... Dit wordt een strijd die teveel slachtoffers vereist bij de animatie. Zo scherp, en dat zonder koffie. Mijn lief en Belle maken hun eigen feestje met aquagym in het water. Na een uurtje of 2, terwijl we compleet zijn, begint de omgeving toch enigzins naar verschroeid vlees te ruiken. Ondanks herhaaldelijk smeren zien sommige schouders toch wel erg rood. Door de gaten in de rieten parasol piepen toch zonnestralen die de huid pijnlijk verbranden. Dan maar lunchen in de Soleil met airco. Hierna wordt het aftaaien en liggen we allen uit te buiken op 1 kamer. Puf puf.

Uiteindelijk, als de schoonmakers komen, waaieren we weer uit. Op mijn verzoek worden extra kussens gebracht. Ik ben net prinses op de erwt en slaap nog slechter als ik geen kussens heb zonder mijn schouders te ondersteunen. Ik mis mijn waterbed wel.

Voor de wat belegen types onder ons, als ik nu uit bed stap, strompel ik eerst naar de wc, de blaas kan steeds minder hebben en hier gieten we de liters water naar binnen. Dan kraak en piep ik richting de douche om alles los te krijgen onder de warme stralen. Dan worstel ik me (al iets losser) in mijn badgoed. Na een uur is de smering doorgelopen. Maar goed, we dwalen af.....

Na het douchen wordt de schade pas echt duidelijk. Iedereen is zo rood als een flinke verse tomaat. De bandjes van het zwemgoed van vandaag zijn duidelijk waarneembaar en alle velletjes staan strak. De after-sun gaat hard. Voorzichtig lopen we richting diner. Asiatisch vanavond (Sam dus taart en brood).

Na het diner wordt er vanalles ingeslagen voor in de koelkast (alsof all-inclusive niet genoeg is). Een hoop gegiegel in de winkel. De dames hebben beeltjes ontdekt van Egyptische goden met een enorme fallus. Whahaha, wat een lol.

In de bar, waar de airco welig tiert aan het verhaal. Onder het genot van verschillende cocktails (ze smaken allemaal hetzelfde) wordt dit epistel in elkaar geflanst. Straks nog ff buizen, en kijken wat de morgen brengt.

P.S. We hebben net in de Telegraaf gelezen van de gebeurtenis in Hurghada. Wij hebben niets mee gekregen, maar het strand durven de dames voorlopig niet op.

Surviving

Dag voor vertrek. Uiteraard 101 dingen te doen in te weinig tijd dus dan maar om 5 uur op. Mannen nog ff naar de kapper, boodschapjes binnen halen voor de thuisblijvers, wasjes en megastrijk wegwerken en koffers inpakken. Gelukkig doen de dames veel zelf en behoeft Sam alleen een lijstje wat hij mee moet nemen. Voor ons is het een ander verhaal. Zijn alle games en films gedownload? Alle spelers opgeladen? Go-pro's gebruiksklaar? Waar zijn de snorkelspullen opgeborgen? Alle medicijnen binnen? Voor wie ons heeft mee gemaakt, weet dat we niet zonder de nodige pillen weg kunnen, we gaan natuurlijk weg voor de nodige zon en RUST.

Met 2 grote koffers en 5 stuks handbagage wordt het nog zeker 6 x checken of alles volgens de regels is. Geen vloeistoffen in de handbagage, alle koffers wegen, herschikken, nogmaals wegen, bijvullen en weer leeghalen enz. Alle troep staat uitgestald in de huiskamer en wordt het dus vroeg naar bed.

Dag van vertrek. Ieder is fris en fruitig en ruim op tijd klaar om te vertrekken. Het regent pijpestelen en er wordt nog shotgun geroepen voor de beste plaatsen. We gaan met 2 auto's en P3 is al een tijd geleden gereserveerd.

De rit is niet tof. Veel vrachtverkeer en nattigheid. Maar we zijn wel wat gewend. Op de parking in de zeikregen koffers uitpakken en rennen naar de bus om droog te blijven. In de vertrekhal aangekomen blijken we zo vroeg te zijn, dat onze vlucht niet eens op de schermen staat. Dus eerst dan maar koffie. Die hadden we die ochtend ff vergeten. Na een flinke bak, zagen we dat de incheckbalie open ging, dus snel in de rij. We konden daar gratis ook handbagage als ruimbagage inleveren , dus 2 stuks ingeleverd. Op naar de douane. Daar sta je dan met 3 kids, waarvan er 2 nog nooit gevlogen hebben. Sam bij mij, daar hij onder de 16 is en er niks aan hem gevraagd mag worden zonder onze toestemming. De meiden samen. Kijken er ineens 2 grote natte droppen mij aan. Ze werd gefouilleerd. Dit had ze even niet verwacht. Natuurlijk wachten op mijn lief, want schoenen en tas werden zoals gewoonlijk binnenstebuiten gekeerd. Dit kunnen we nog wel een paar keer verwachten. Bij de paspoortcontrole werd Sam flink ondervraagd. "Wat ga je doen jongeman?" "Waar gaat de reis naartoe en met wie?"

Eindelijk bij de shops. Daar gaan de harten van de kids van bonzen. Zeker met de wetenschap dat er aan deze kant van de douane zeker 3 Starbucks zitten. Na alles ingeslagen te hebben en de magen beloofd met de nodige koffie en junkfood, konden we richting de gate. Wel wat anders dan bij Corendon, die per rij afroept. Hier was het survival of the fittest. In het vliegtuig was het nog een tijdje wachten. Heel spannend voor het eerst vliegen, naar ik hield de vliegmaagden voor dat de Baron in de Efteling, vele malen enger is.

Eenmaal op Hurghada airport slaat de warmte al toe. Isabel moest snel plassen terwijl wij alvast bij de douane gingen staan. Alles verliep hier gladjes. Daar we op 4 stuks ruimbagage moesten wachten spraken Wilco en ik af dat hij alvast met 2 koffertjes richting de vodafone zou lopen om een simkaart te halen. Ik zeg nog, wacht daar dan buiten op ons. Bepakt met de koffers, lopen we richting volgende douane, de vodafone en naar buiten daar Wilco nergens staat. Dat is vreemd. Misschien zit hij al in de bus met airco. Dus naar de bussen, koffers in het ruim gesmeten en op zoek naar Wilco..... NIETS. Paar kids terug gestuurd naar de aankomsthal en ik blijf de bus met koffers bewaken. In de verte zie ik ze terugkomen met papa. Snel de bus in. Wat blijkt..... Hij was natuurlijk bij de douane (waar je altijd gewoon door mag lopen) met 2 koffers apart genomen om weer geheel gecontroleerd te worden. Daarna bij de vodafone kon je voorheen altijd een simkaart met euro's aanschaffen, NOT... Only egyptian pounds. Wilco naar de ATM, pint en krijg geen geld. Boze Wilco. Pief aangesproken en werd hij terug gestuurd naar de shops. Ook daar werd hij weg gestuurd, zonder te wisselen of simkaart. Dan maar met lege handen naar de bus, maar weer door de douane. Wilco door de douane..... need I say more?????? Bij het hotel eerst maar eten daar het restaurant nog maar 3 kwartier open zou zijn. Ingecheckd, bandjes om en naar de kamers, en het is zo warm. Na zonsondergang nog steeds 33 graden. De kamers zijn verdeeld, en we beseffen ons dat wij (mijn lief en ik) de vorige vakanties naar Egypte enorm verwend waren. De kamer is schoon maar oud, de airco rammelt, de schuifpui trekken we gelijk door het slot heen, maar het kan er prima mee door. Dan maar een afzakkertje halen. De enige bar die we vinden is bij de receptie en daar moeten we zelf bestellen (geen bediening dus). Krijgen we van een strontchagerijnige ober onze drankjes. We zien morgen wel verder. Lekker gaan slapen.

Om half 7 wordt er op onze deur geklopt. De dames zijn klaar voor ontbijt. Opschieten is het verzoek. Daar gaan we dan, naar het ontbijt. Inmiddels zijn we er achter dat bediening er alleen is voor het afruimen. Wat zijn wij verpest. Na enig onderzoek blijken er 3 bars te zijn, allen tot 22 uur open. Shops zitten aan de zijkant. Spa achter de receptie en kunnen we om 11 uur aanschuiven voor de informatie-ochtend. Al met al zitten we om 8 uur aan het zwembad en lopen we nog 3x heen en weer om weer het volgende uit de kamers te halen wat we nodig kunnen hebben.

Om 11 uur naar de info om uit te zoeken hoe we aan een simkaart kunnen komen. We krijgen wel een wifi-code maar die is alleen bruikbaar in het receptiegebouw en is erg beperkt. Dus het thuisfront is pas laat geinformeerd. Dat kind ook weer blij want die zat te wachten op een appje.

Lunch in 2 teams om de bedjes te bewaken. Naastgelegen bedjes waren even onbeheerd achter gebleven en gelijk geconfisqeerd.

Duikwedstrijd en lesje reddend zwemmen. Ik heb het nog in me. Ik kan eindelijk mijn kids ergens in verslaan. Mijn meters onder water zijn nog steeds de meeste. Waarschijnlijk aan het eind van de vakantie niet meer.

Nog een nieuwe is dat er een 18-jarige mee is op vakantie. Klokslag 12 uur komt de dame terug met 2 cocktails. Haha, kind van haar moeder (zuipschuit).

Sam krijgt snorkelles. Een tegenvaller is wel dat er in dit stukje zee geen koraal of vis te vinden is. Alleen zand, zand en nog eens zand. Maar goed, het gaat om het idee.

Het thema van de avond is Frans. Kip, vis en natuurlijk veel gebak. Avondmaal van Sam is dus taart, chocola en gebak.

Hoe ziet onze avond eruit? Met z'n allen, knetterverbrand, op 1 kamer, liggend voor de tv Hancock kijken en gamen. Hoe burgelijk.

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Nicolette