En daar gingen we weer. Het is nu september 2024 en zijn nu voor de derde x dit jaar in Egypte. Na een weekje in februari en juni, wat veel te heet was, hebben we nu eind september uitgekozen. Bijkomen van een hectische zomer (vooral ik) en inkomen voor wat voor ons ligt(vooral Wilco).

Een zeer relaxte start op zondag. Al tuffend naar Brussel, horen we dat het in België autoloze Zondag is. Waar dan? Parkeren niet gereserveerd, maar we staan mooi op de 7de etage recht tegenover de vertrekhal. Het digitaal inchecken laat zijn voordeel zien daar we door alles heenzoeven. Zelfs de douane geeft geen problemen. Alleen de drukte heeft toch zijn neveneffecten op Wilco. Al niet helemaal fit ziet hij grauw. Met ons verleden met de medische post op Schiphol in gedachten, eerst maar rustig een hapje en drankje doen en dit doet wonderen. De vlucht is vertraagd dus dan maar nog een keer shoppen en een Starbucks. In het vliegtuig hebben we ondanks de smalle stoelen genoeg ruimte. Twee drankjes, een tosti, een tapasplank en 2 filmpjes (Deadpool&Wolverine en Dispicable me) later, landen we rond 22 uur op Hurghada. Helaas voor ons met nog meerdere vliegtuigen. Bij de douane is het zo druk, dat de gehele hal vol staat. Luxepoezen als we zijn, gooien we er 20€ p.p. tegen aan voor een fast pass. Dat scheelt, we passeren alle zwetende , zuchtende touristen en glijden zo door alle checkpoints heen. Maar dan.... Wachten op de koffers. Die hadden geen fast pass.De touristen die we hadden gepasseerd, kwamen we lachend bij de bagageband tegen. Taxi Achmed stond ons al op te wachten en binnen 10 minuten waren we bij ons tweede huis: Albatros Palace. Na een warme groet en welkom terug, mochten we onze kamer uitzoeken en werden de koffers weg gebracht zodat wij snel nog een hapje konden gaan eten. Daar het al na middernacht was, waren we al snel in dromenland.

Maandag 23-9, de wekker gaat. Na een snelle douche konden we om 7 uur aan ons vaste tafeltje , met de voor ons bekende obers, plaatsnemen in de vreetschuur. Ook om half 8 bij het zwembad werd er nog even gevraagd waar de rest van de familie was (Isabelle is 1x meegeweest) en settelden we ons op de bedjes. Wilco maakte gelijk gebruik van het verfrissende water. Wat is dat toch genieten. Met 2 thermosbekers koffie en voldoende koude drank, is het zonnetje je beste vriend. Het was nog erg rustig, Wilco lag al weer in het water, toen er een luide krak klonk. Badmeesters stonden direct naast mijn bedje. Do you need a medic? Nee hoor, ik zakte alleen door het bedje heen.... Zou dat iets betekenen?

Gezien we moeten wennen aan het zonnetje, gingen we bijtijds naar onze kamer terug.

Nu is het zo dat Wilco en ik voor onze vakantie beiden een flinke verkoudheid hadden. Wilco lijkt op te knappen, ik kreeg geen lucht meer. Toch maar ff naar de apotheek. Gelukkig weet ik wat ze mij proberen aan te smeren en ben ik met een duur kuurtje weg gekomen. Maar we kwamen niet zomaar weg. Eerst begon die gap over Ozempic (wat wist hij van dat bedje?) Wilco kreeg een offerte voor Viagra. Huh? Stelletje kwakzalvers.

Dineren in de Sky restaurant en we zitten al weer klaar voor het vermaak welke we kunnen volgen vanaf het balkon.

Wij komen zo onze dagen wel door....